saye bersedih..
tidak dapat same meraikan kejayaan..
saye kurang berjaye...
saye bersedih..
memikirkan ape yg akan saye hadapi..
mase depan yg da jadi kelam..
masyarakat yg sudah mule membuka mulut..
pade janji saye...
pade amanah yg tidak sempurna..
saye bersedih..
saye mahukan kekuatan..
saye mahukan jalan keluar bagi segale permasalahan..
saye mahu berusehe..
bukan hanya menunggu jawapan felda yg xpasti..
saye bersedih..
melihat ayah yg sedih..
melihat ibu yg cube menggembirakan hati..
saye bersedih..
atas kesalahan saye sendiri..
yg sukar dibetulkan..
sukar diterime hati..
saye bersedih..
adakah saye mampu..
meneruskan hari-hari saye..
mungkin tidak seperti dulu...
jd bagaimane?
saye bersedih..
bile memikirkan saye nak jadi ape??
adekah biotech bidang saye?
air mata saye tiade lagi..
tak mahu keluar lagi..
tp saye ttp bersedih..
mahu cari jalan keluar..
Wednesday, August 27, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment